Stedelijke gebieden
Een stedelijk gebied is een gebied dat geclassificeerd is als een stad, stad of agglomeratie met een bevolkingsdichtheid die veel hoger is dan die van het omliggende gebied. Stedelijke gebieden worden vaak gekenmerkt door een verhoogd niveau van economische en sociale activiteit die gebruik maakt van middelen die niet in het omringende platteland aanwezig zijn. Stedelijke gebieden omvatten veel verschillende geografische schalen, van kleine stedelijke kernen tot grote stedelijke agglomeraties.
In de Verenigde Staten is een stedelijk gebied een bevolkte plaats met een bevolkingsdichtheid die hoog is in vergelijking met het omringende gebied. In dit land worden stedelijke gebieden vaak gedefinieerd door de US Census Bureau. De census definieert stedelijke gebieden als een bevolkte plaats met meer dan 2.500 inwoners, of als een bevolkte plaats met een bevolkingsdichtheid van meer dan 1.000 inwoners per vierkante kilometer.
Stedelijke gebieden hebben vaak veel verschillende voorzieningen, zoals winkels, restaurants, kantoren, scholen, openbare vervoer en gezondheidszorg. Deze voorzieningen bieden comfort en gemak voor de inwoners van het gebied. Ook hebben stedelijke gebieden vaak veel culturele voorzieningen, zoals musea, kunstgalerijen, theaters en concertzalen.
Voorbeelden van stedelijke gebieden
- New York City
- Los Angeles
- Chicago
- Houston
- Philadelphia
- Phoenix
- San Antonio
- San Diego
- Dallas
- San Jose
Stedelijke gebieden bieden veel voordelen, zoals een grotere diversiteit aan mensen, meer banen, betere gezondheidszorg en voorzieningen, en een grotere keuze aan activiteiten. Maar stedelijke gebieden kunnen ook een groot aantal problemen hebben, zoals vervuiling, criminaliteit, gebrek aan betaalbare woningen en luchtverontreiniging.
Bronnen: